Tynnu'r tonsiliau yn ystod plentyndod

Nid oes angen gweithrediadau bob amser

Bob blwyddyn mae tua 26 o lawdriniaethau almon yn cael eu perfformio ar blant hyd at 000 oed yn yr Almaen. Felly mae'n un o'r gweithdrefnau mwyaf cyffredin yn y grŵp oedran hwn. Rhaid i'r meddyg ENT sy'n mynychu benderfynu yn unigol a oes angen llawdriniaeth bob amser ac a oes angen ei dynnu'n llwyr neu ddim ond gostyngiad ym maint y tonsiliau. Oherwydd yn enwedig o gael gwared arno'n llwyr mae risg o gymhlethdodau fel gwaedu eilaidd, a all hefyd fygwth bywyd.

"Mae cymhlethdodau gwaedu ar ôl tonsilectomi, cael gwared ar y tonsiliau y mae'n rhaid eu trin yn yr ystafell lawdriniaeth, yn digwydd mewn tua phump y cant o'r holl gleifion," esbonia'r Athro Dr. med. Jochen Windfuhr, prif feddyg yn y Clinig ar gyfer Meddygaeth Clust, Trwyn a Gwddf yng Nghlinig Maria Hilf ym Mönchengladbach. “Gall y rhain ddatblygu’n gymhlethdod sy’n peryglu bywyd ar unrhyw adeg ac mewn unrhyw glaf.” Mae’r ffactorau risg ar gyfer gwaedu ar ôl llawdriniaeth a dwyster yn cynnwys techneg lawfeddygol, oedran y claf, rhyw y claf a’r math o anesthesia. “Hyd yn hyn, nid yw hyn wedi ein helpu i ragweld pwy fydd yn gwaedu gan ein cleifion. Mae'r sefyllfa hefyd yn fwy cymhleth gyda phlant ifanc, gan mai dim ond symiau is o golli gwaed y gallant ei oddef. Nid gwaedu torfol yr ydym yn ei ofni bob amser. Hyd yn oed gyda gwaedu rhew fel y'i gelwir, gellir llyncu llawer iawn o waed heb i neb sylwi ac yna arwain at waed yn byrstio a / neu gwymp y system gardiofasgwlaidd, ”meddai Windfuhr. Dyma pam mae gofal postoperative cyflawn, hyd yn oed ar ôl cael ei ryddhau o ofal cleifion mewnol nes bod y clwyfau wedi gwella'n llwyr, yn arbennig o bwysig i gleifion ifanc. “Mae angen i rieni wybod beth i’w wneud os yw eu plentyn yn gwaedu,” ychwanega Windfuhr.

Gostyngiad sylweddol yn amlder y gweithrediadau

Mae'r asesiad gwyddonol ynghylch a oes rhaid tynnu'r tonsiliau o gwbl bellach yn cael ei asesu'n llawer mwy llym ac mae wedi arwain at ostyngiad sylweddol yn amlder y gweithrediadau: "Mae canllawiau rhyngwladol ac, o ganlyniad, mae mwy a mwy o feddygon yn seiliedig ar ganlyniadau a astudiaeth o UDA o 1984, a archwiliodd fanteision tynnu tonsil i gleifion hyd at 15 oed ac sy’n dal i gael ei gynnwys yn y canllawiau heddiw, ”meddai Windfuhr. Yn ôl yr astudiaeth hon, dim ond ar ôl nifer penodol o tonsilitis cylchol y mae arwydd ar gyfer tonsilectomi yn ystod plentyndod yn bodoli. Mae'r canllawiau cyfredol hefyd yn nodi bod yn rhaid ystyried amgylchiadau unigol y claf. Er enghraifft, os oes alergedd lluosog i wrthfiotigau sy'n gwneud therapi llid yn amhosibl, gellir cyfiawnhau'r arwydd. Ond mae tynnu tonsiliau hefyd yn ddefnyddiol ar gyfer clefydau eraill, fel crawniadau’r tonsiliau neu syndrom PFAPA, twymyn prin. ”Mae trafodaeth fanwl gyda’r rhieni yn hanfodol i wneud penderfyniad. "Os oes unrhyw ansicrwydd yma, mae'r meddygon yn siarad â'i gilydd," eglura Windfuhr.

Mae agweddau tuag at gael gwared â tonsiliau mewn plant wedi newid yn sylweddol yn ystod y deng mlynedd diwethaf: Er bod cael gwared ar y tonsiliau yn arfer cael eu cydnabod fel therapi arferol ar gyfer amrywiaeth eang o afiechydon, mae symudiadau rhannol, tonsilitis, wedi cael eu perfformio fwyfwy ers y diwedd 1990au. Gyda'r dechneg hon, mae'r llawfeddyg yn derbyn y capsiwl tonsil ac yn amddiffyn y llongau cyflenwi mwy. O ganlyniad, mae'r risg o waedu yn sylweddol is ac mae'r claf yn profi llai a phoen tymor byr. “Os yw’r tonsiliau yn rhy fawr, mae hyn yn arwain at gulhau’r llwybrau anadlu, yn enwedig yn ein cleifion bach. Mae hyn yn cael effaith sylweddol ar ansawdd cwsg yn y plant yr effeithir arnynt, sydd felly'n elwa'n sylweddol o'r gostyngiad ym maint y tonsiliau, ”esboniodd Windfuhr.

Ffynhonnell: Nuremberg [DGHNO]