استرس خود را نیز استرس من

اما رعایت شرایط استرس زا می تواند در پاسخ استرس فیزیکی باعث

استرس مسری است. این ممکن است به مشاهده شخص دیگری در یک موقعیت استرس زا، به طوری که بدن خود را منتشر هورمون استرس، کورتیزول کافی است. این یافته های دانشمندان در یک پروژه همکاری در مقیاس بزرگ بین گروه ها از تانیا خواننده در لایپزیگ موسسه ماکس پلانک fürKognitions- و علوم اعصاب و کلمنس Kirschbaum از دانشگاه فنی درسدن است. استرس همدلانه اغلب هنگامی رخ داد که ناظران در یک رابطه صمیمی به فرد تاکید کرد و می تواند عمل به طور مستقیم در قاب شیشه ای دنبال کنید. اما حتی اگر غریبه تنها در یک صفحه نمایش، که برخی از مردم در حالت آماده باش پاسخ مشاهده شد. در جامعه استرس نقش برجسته ما این استرس واسطه همدلانه یک عامل غیر قابل اغماض برای مراقبت های بهداشتی است.

استرس یکی از عمده بیماری زا امروزه. این باعث بروز مشکلات مختلف روانی مانند فرسودگی شغلی، افسردگی یا اضطراب. حتی کسانی که به یک زندگی نسبتا آرام، به طور مداوم با مردم تاکید در تماس است. چه در محل کار و یا در تلویزیون: کسی که همیشه فقط استرس، و این می تواند بر محیط زیست مالش. نه تنها احساس بلکه از لحاظ جسمی قابل اندازه گیری به عنوان افزایش سطح هورمون استرس، کورتیزول.

ورونیکا انگرت، یکی از اولین نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: شگفت‌انگیز بود که ما واقعاً توانستیم این استرس همدلانه را به شکل ترشح هورمون قابل توجهی اندازه‌گیری کنیم. به خصوص وقتی در نظر بگیرید که بسیاری از مطالعات در فعال کردن سیستم استرس با استفاده از استرس مستقیماً تجربه شده موفق نیستند. پاسخ های استرس همدلانه می تواند مستقل ("استرس جانشین") یا متناسب ("سرایت استرس") با پاسخ های استرس افراد تحت استرس فعال باشد. بنابراین به نظر می رسد احتمال انتقالی وجود دارد که بسته به احساس دیگران، واکنش استرس را در ما ایجاد می کند.

در آزمون استرس، آزمودنی‌ها باید با وظایف محاسباتی ذهنی دشوار و مصاحبه‌های شغلی دست و پنجه نرم می‌کردند در حالی که دو تحلیل‌گر رفتار فرضی عملکرد آنها را ارزیابی می‌کردند. تنها پنج درصد از افراد تحت استرس مستقیم آرام ماندند و بقیه از نظر فیزیولوژیکی افزایش قابل توجهی در سطح کورتیزول نشان دادند.

به طور کلی، 26 درصد از ناظرانی که خودشان در معرض هیچ استرسی قرار نگرفتند، از نظر فیزیولوژیکی افزایش قابل توجهی در کورتیزول نشان دادند. این تأثیر به ویژه زمانی قوی بود که ناظر و فرد تحت استرس در یک رابطه شراکتی بودند (40 درصد)، اما حتی با افراد کاملاً غریبه، استرس همچنان به ده درصد از ناظران سرایت کرد. بنابراین ارتباط عاطفی پیش نیاز استرس همدلانه نیست.

اگر ناظران می توانستند مستقیماً رویدادها را دنبال کنند، 30 درصد با استرس واکنش نشان می دادند. اما حتی اگر تست استرس فقط روی صفحه سوسو بزند، این برای افزایش سطح کورتیزول در 24 درصد از ناظران کافی بود. انگرت می‌گوید: «این بدان معناست که حتی برنامه‌های تلویزیونی که من را با رنج دیگران مواجه می‌کنند، می‌توانند استرس را به من منتقل کنند. "استرس پتانسیل بسیار زیادی برای سرایت دارد."

استرس به خصوص زمانی که مزمن شود یک مشکل است. «البته، واکنش استرس هورمونی نیز معنای تکاملی دارد. انگرت توضیح می‌دهد که وقتی در معرض خطر قرار می‌گیرند، می‌خواهند بدنشان با افزایش هورمون استرس واکنش نشان دهد. اما افزایش مداوم سطح کورتیزول خوب نیست. برای مثال، در دراز مدت، سیستم ایمنی و سلول‌های عصبی در نتیجه آسیب می‌بینند.» افرادی که در مشاغل کمکی یا بستگان افرادی که دائماً تحت استرس هستند، به‌ویژه تحت تأثیر پیامدهای بالقوه مضر استرس همدلی قرار می‌گیرند. هر کسی که به طور مستقیم با رنج و استرس دیگران مواجه می شود، خطر ابتلا به آن را افزایش می دهد.

نتایج یک تعصب دیگر را از بین می برد: مردان و زنان اغلب با استرس همدلانه واکنش نشان دادند. در پرسشنامه‌ها، زنان خود را همدل‌تر از مردان ارزیابی می‌کنند. با این حال، تاکنون این موضوع در هیچ آزمایشی با استفاده از نشانگرهای بیولوژیکی عینی نشان داده نشده است.» مطالعات آینده باید دقیقاً نحوه انتقال استرس را نشان دهد و برای کاهش تأثیر منفی استرس بر جامعه چه کاری می توان انجام داد.

انتشار اصلی:

Engert V، Plessow F، Miller R، Kirschbaum C و Singer T. افزایش کورتیزول در استرس همدلانه توسط نزدیکی اجتماعی و روش مشاهده تعدیل می شود. روان اعصاب غدد، 17 آوریل 2014

منبع: لایپزیگ [موسسه ماکس پلانک برای علوم شناختی و مغز انسان]