چرا کلسترول HDL چیز "خوب" است؟
اهمیت نقش کلسترول HDL بیشتر روشن شد
حتی مردم عادی امروز می دانند که غلظت بالای چربی خون (کلسترول) به معنای خطر ابتلا به بیماری های عروقی، به ویژه حملات قلبی و سکته است. با این حال، کلسترول خون بالا به تنهایی در مورد خطرات آن چیزی نمی گوید. در عوض، این بخش های فردی از لیپیدهای خون هستند که تعیین کننده هستند: سال ها پیش مشخص شد که کلسترول به اصطلاح HDL خطرناک نیست، اما به عنوان کلسترول "خوب" در واقع یک عامل محافظتی در برابر بیماری های عروقی است.با این حال، تا کنون علت آن تا حد زیادی نامشخص باقی مانده است. اکنون گروهی از دانشمندان از مونستر، دوسلدورف، اسن، توکیو و برلین، جایی که پروفسور Dr. مارکوس ون در گیت از "کلینیک پزشکی IV" Charité راه حل معما را پیدا کرده است: این گروه دریافتند که HDL تنظیم کننده تعیین کننده ای است که به اصطلاح تون عروقی، باریک یا گشاد شدن رگ های خونی نامیده می شود. این به این دلیل است که HDL تشکیل و آزادسازی گاز فرار اکسید نیتریک (NO) را از سلولهای اندوتلیال، سلولهایی که پوشش داخلی رگهای خونی را تشکیل میدهند، تحریک میکند. برای انجام این کار، HDL به گیرنده مربوطه در دیواره این سلول ها متصل می شود. به محض آزاد شدن NO از آن، سلولهای ماهیچهای در لایههای عمیقتر دیواره عروق شل میشوند و لومن عروقی منبسط میشود.
از طرف دیگر، اگر کمبود HDL وجود داشته باشد، NO نسبتاً کمی تولید می شود و آرامش عروقی وجود ندارد. با گذشت زمان، دیواره رگ تغییر می کند: سلول های ایمنی رشد می کنند، تشکیل ترومب ها هموار می شود و تصلب شرایین راه را هموار می کند. محققان همچنین دریافتند که کل مولکول HDL مسئول انتشار NO نیست. در عوض، اثرات فعال عروقی آن را می توان از طریق سه جزء آن، به اصطلاح لیزوفسفولیپیدهای S1P، SPC و LSF، با هر یک به طور جداگانه به دست آورد. بنابراین، این مواد احتمالاً برای صنعت داروسازی، از جمله برای مبارزه با تصلب شرایین، چیزهای جالبی هستند. دانشمندان ارتباط بین HDL و N0 را در شریان های جدا شده و همچنین در حیوانات (موش و موش) یافتند و یافته های خود را امروز، 16 فوریه، در مجله مشهور "The Journal of Clinical Investigation" (Nofer J.-R., van) منتشر کردند. der Giet، M و همکاران 113 [2004] 569-581).
(کشف اینکه NO ماده موجود در سلول های اندوتلیال دیواره رگ است که باعث شل شدن رگ می شود باعث شد پروفسور لوئیس ایگنارو از لس آنجلس در سال 1998 جایزه نوبل را دریافت کند. اکنون ما ماده مهم دیگری را می شناسیم که مسئول تشکیل NO است: کلسترول HDL.)
منبع: برلین [Charité]