میکروارگانیسم ها نیازی به پاسپورت ندارند
اطلاعات پس زمینه در مورد آنفلوانزای مرغی در آسیای جنوب شرقی
بعید است که آنفولانزای مرغی که در حال حاضر در آسیای جنوب شرقی شایع است به اروپا یا حتی آلمان منتقل شود. با این حال، پروفسور دکتر. اولریش نویمان از کلینیک طیور در دانشگاه دامپزشکی در هانوفر، احتمال گسترش بیشتر در آسیای جنوب شرقی. با توجه به بیانیه یک کارشناس سازمان جهانی بهداشت "میکروارگانیسم ها نیازی به گذرنامه ندارند"، حمل و نقل مرغ زنده یا محصولات طیور از طریق "مرز سبز"، یعنی کنترل های گذشته و ممنوعیت های تجاری، می تواند این گسترش بیشتر را تشویق کند. شیوع این بیماری در آلمان تنها در صورتی قابل ترس است که طیور یا محصولات مرغ آلوده قبل از ممنوعیت واردات اعمال شده در 23 ژانویه وارد شده باشد و با ذخایر مرغ محلی تماس داشته باشد - یا اگر محصولات مرغ عفونی، تخم مرغ یا حتی پرندگان زنده وارد شده باشند. پس از این تاریخ به صورت غیرقانونی وارد می شد.برخلاف شیوع بیماری در هلند در سال 2003، پروفسور نویمان می گوید که هنوز اطلاعات دقیقی در مورد منشاء پاتوژن فعلی در دسترس نیست. در هلند، در جریان کار گسترده پروفسور اوسترهاوس ویروس شناس از دانشگاه اراسموس ام سی در روتردام، پاتوژن آنفولانزای پرندگان H7N7 به عنوان یک نوترکیب از اردک های وحشی با درجه بالایی از احتمال به عنوان منشاء اپیدمی شناسایی شد. اینکه منشاء آنفولانزای پرندگان ناشی از پاتوژن H5N1 در آسیای جنوب شرقی تا چه حد می تواند در پرندگان وحشی نیز یافت شود، تنها در یک پیگیری علمی جامع مشخص می شود.
بر اساس گزارش های اخیر رسانه ها، سازمان جهانی بهداشت (WHO) تلاش های خود را برای مهار این بیماری همه گیر در جنوب شرقی آسیا در مزارع متوسط با حدود 500 حیوان متمرکز کرده است. به سختی می توان به تعداد زیادی از مشاغل کوچک طیور روستایی دسترسی داشت. علاوه بر این، مالکان در صورت عدم نشان دادن علائم بیماری، احتمالاً انگیزه کمی برای کشتن حیوانات خود به عنوان یک اقدام پیشگیرانه نشان می دهند. دامداری های بزرگتر به احتمال زیاد به اقدامات کنترلی سختگیرانه تسلیم می شوند - به ویژه به دلیل خسارات مالی هنگفت و هزینه های بعدی ناشی از این بیماری حیوانی. در سال 2003، به عنوان یک اقدام احتیاطی، حتی در آلمان دستور داده شد که طیور را در مزارع دارای علفزار در اصطبل به مدت چند ماه حبس کنند تا از ذخایر بهتر در برابر ورود ویروس محافظت شود. پروفسور نیومن می گوید، زیرا خطر عفونت به طور طبیعی در سیستم های مسکن باز بیشتر است. و در ادامه: "اگر مزارع فشرده با جمعیت زیاد حیوانات علیرغم دامداری تحت تاثیر قرار گیرند، عموم مردم اغلب این موضوع را به اشتباه تصور می کنند که گویی کشاورزی فشرده علت این بیماری حیوانی است."
این کارشناس توضیح می دهد که سوال اساسی این است که چگونه عوامل بیماری زا به یک جمعیت وارد می شوند. "معرفی و گسترش تقریباً از طریق همه ناقلان زنده و بی جان قابل تصور رخ می دهد. نقش تعیین کننده در اینجا در درجه اول ناآگاهی از بهداشت همه گیر یا عدم بینش در مورد بهداشت همه گیر از سوی خود مردم است. در نتیجه، انتخاب مسیرهای حمل و نقل، حمل و نقل حیوانات یا خوراک با وسایل نقلیه آلوده، کارتن تخم مرغ، محصولات مرغ آلوده یا بازارهای هفتگی طیور به گسترش و در نهایت جوندگان و پرندگان وحشی کمک می کند.» از آنجایی که ویروس ها می توانند زنده بمانند. به مدت 10 روز در دماهای مناسب، وجود سویه های پاتوژن بسیار عفونی در مناطق آسیب دیده به طور خودکار خطر مربوط به عفونت را به همراه دارد.
منبع: بن [ilu]
