Stevia არ არის ჯანმრთელი, ვიდრე სხვა შაქრის შემცვლელი

ტკბილი stevia არ არის უკეთესი, ან უარესი, ვიდრე სხვა შაქრის შემცვლელი განკუთვნილია დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში. ეს არის მითითებული გერმანიის დიაბეტის ასოციაცია (DDG). "Stevia კიდევ ერთი ალტერნატიული შაქარი, რომელიც იღებს, არ შეიცავს კალორიებს," განმარტავს პროფესორი med. Stephan Matthaei პრეზიდენტი, DDG. "არც მეტი, არც ნაკლები."

მას შემდეგ, რაც მოხსნის დიაბეტური პროდუქცია ბაზარზე ვრცელდება, რომ ყველა ჯანსაღი საკვები ძირითადად თანაბრად შესაფერისი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში, როგორც არასამთავრობო დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში. მხოლოდ ადამიანები, რომლებიც განიცდიან ფენილკეტონურია, რომ თანდაყოლილი მეტაბოლური არეულობის, მაგრამ უნდა sweeteners, stevia არის კარგი ალტერნატივა, ასე Matthaei.

Steviol გლიკოზიდები, სასაუბროდ ცნობილი როგორც "stevia", დამტკიცებულია როგორც დამატკბობლები ევროკავშირში 2011 წლის დეკემბრიდან "კვების დანამატი E 960" დასახელებით. სტევია მიიღება მცენარისგან "Stevia rebaudiana", ასევე ცნობილი როგორც "sweetweed" ან "honeyweed". სტევია ორასიდან სამასჯერ უფრო ტკბილია ვიდრე შაქარი და პრაქტიკულად არ გააჩნია ენერგია. სტევიოლის გლიკოზიდების მოხმარება უვნებლად ითვლება, თუ დაფიქსირდა ტოლერანტული დღიური დოზა (ADI) ოთხი მილიგრამი სხეულის წონისა და დღეში თითო კილოგრამზე. ამჟამად უცნობია არის თუ არა დოზის გადაჭარბების რისკი. სტევია არ არის კარიესის პროვოცირება და არც კანცეროგენი, არ აზიანებს გენეტიკურ მასალას და არ მოქმედებს უშვილო ბავშვის ნაყოფიერებასა და განვითარებაზე.

ეს ასევე ეხება სხვა დამატკბობლებს, ხაზს უსვამს პროფესორი Dr. სამედიცინო ანდრეას ფრიტშე, DDG-ის სპიკერი ტუბინგენიდან. ამერიკულმა დიაბეტის საზოგადოებამ "ამერიკის დიაბეტის ასოციაციამ" გამოსცადა ხუთი ხელოვნური დამატკბობელი და გამოაცხადა ისინი უვნებელად: აცესულფამი, ასპარტამი, საქარინი, სუკრალოზა და ნეოტამი. „არ არსებობს სანდო სამეცნიერო მტკიცებულება, რომელიც ადასტურებს, რომ ეს დამატკბობლები კანცეროგენულია რეკომენდებული რაოდენობით“, განმარტავს ფრიცჩე.

DDG ექსპერტი ასევე ეწინააღმდეგება იმ მტკიცებას, რომელიც ზოგჯერ გაკეთდა, რომლის მიხედვითაც დამატკბობლებმა ან სავარაუდო ასოცირებულმა ინსულინის გამოყოფამ შეიძლება გამოიწვიოს შიმშილის ტკივილები და დამოკიდებულებაც კი გახდეს. ”თუ საერთოდ, ინსულინი აგზავნის გაჯერების სიგნალს ტვინში გამხდარ ადამიანებში”, - ამბობს ფრიტშე. ჭარბი წონის მქონე ადამიანებში კი, თავის მხრივ, ტვინი ალბათ არ არის მგრძნობიარე ინსულინის მიმართ. ამიტომ, გაჯერების სიგნალმა შესაძლოა ტვინში ვეღარ მიაღწიოს. „ყველაფრის მიხედვით, რაც ამჟამად მეცნიერულად ვიცით, არც შაქარი და არც დამატკბობლები არ შეიძლება იყოს დამოკიდებული“, განმარტავს ფრიცჩე. მიუხედავად ამისა, ყველამ უნდა გამოიჩინოს სიფრთხილე, რომ არ მოიხმაროს რეკომენდებულ რაოდენობაზე მეტი დამატკბობელი ან 50 გრამზე მეტი შაქარი დღეში.

სტევია მხოლოდ კარგი ალტერნატივაა მათთვის, ვისაც აწუხებს ძალიან იშვიათი მეტაბოლური დაავადება ფენილკეტონურია და ვისაც დიაბეტის გამო ასევე სჭირდება დამატკბობლები. ფენილკეტონურიით დაავადებული ნებისმიერი ადამიანი ვერ იტანს ამინომჟავას ფენილალანინს. ვინაიდან დამატკბობელი ასპარტამი შეიცავს ფენილალანინს, დაზარალებულებმა უნდა მოერიდონ მას - სტევია, მეორე მხრივ, სხვა დამატკბობლების მსგავსად, არ შეიცავს ფენილალანინს. ”თუმცა, ეს არ უნდა შეეხოს ათზე მეტ ადამიანს გერმანიაში”, - ხაზს უსვამს ფრიტშე.

ამასობაში ჩატარდა კვლევა იმის შესახებ, თუ რატომ აქვს სტევიას არა მხოლოდ ტკბილი, არამედ მწარე გემოც. ამას უზრუნველყოფს ორი გემოვნების რეცეპტორები hTAS2R4 და hTAS2R14, როგორც აღმოაჩინეს მიუნხენის ტექნიკური უნივერსიტეტის მეცნიერებმა და გერმანიის ადამიანის კვების ინსტიტუტის Potsdam Rehbrücke (DIfE). მაღალი კონცენტრაციით, სტევია იწვევს ძირტკბილას მსგავსი, მწარე გემოს.

წყარო: Berlin [DDG]