Уште многу стегната? Истражувачите од Дрезден мерат дали пакувањето е навистина тесно

Секој ги знае, секој ги користи нивните својства: филмови за пакување! Без разлика дали е колбас, сирење или леб: филмовите за пакување ја штитат храната и ја чуваат свежа подолго. Филмот за пакување, кој е сеприсутен во супермаркетот, треба да ја исполни првично навидум едноставната задача: тој мора ефикасно да ја заштити храната од гасовите во атмосферата, одговорни за стареењето на храната. Овие „штетни“ гасови во суштина се водена пареа и кислород.

Принципот на заштита на чувствителен производ со таканаречен бариерарен материјал не се користи само во прехранбената индустрија. И во фармацевтскиот сектор, произведените лекови мора да имаат долг рок на траење. И во технолошката област на фотоволтаици или органски диоди кои емитуваат светлина (OLED), принципот на "Заштити од влага!" може да се користи бидејќи грешките во пикселите го намалуваат приносот на енергија на соларните ќелии или буквално го замаглуваат телевизиското искуство на OLED екраните. Додека пакувањето храна остава околу 1 g водена пареа да се лизне низ филмска површина од еден квадратен метар секој ден (специјалистот вели „проникне“), на бариерите, во производството на OLED, им е дозволено да бидат пропустливи до милионитиот дел, т.е. 1 - 10 μg H2O. Истражувачите ширум светот работат на развој на филмови со таков ултра-бариерен ефект.

Сепак, еден голем хендикеп досега го забави овој развој: Како може веродостојно да се докаже овој екстремен ефект на бариера? Дали продуцираните филмови навистина се толку добри колку што сугерираат теоретските размислувања? До неодамна, сè уште беше сон за развивачите на филмови и филмови да имаат едноставна техника на мерење што може со сигурност да докаже пенетрација на само 1 - 10 µg водена пареа низ филм.

Истражувачите од Дрезден од Фраунхофер Институтот за технологија на материјали и греди IWS, во тесна соработка со Дрезденската компанија SEMPA Systems, развија систем за мерење што го остварува овој сон. Клучот за успехот беше користење на ласерски зрак за броење на неколкуте проникнати молекули на водена пареа. Таканаречената стапка на навлегување од помалку од 100 µg водена пареа дневно и по квадратен метар од површината на филмот може да се одреди доколку светлосната бариера со ласерски зрак може да се користи за веродостојно броење на 1 до 100 молекули на водена пареа меѓу 1000 милијарда молекули кои поминаа низ филмот. Истражувачите од Дрезден можеа за прв пат да покажат дека уредот што го развиле постигнува чувствителност на откривање во „опсег од 10-5“, односно < 100 µg. Харалд Бис, кој беше клучен во придвижувањето на овој развој напред и моментално ја пишува својата докторска теза на оваа тема во Институтот Фраунхофер, е горд што ја пробива оваа магична бариера, но веќе гледа кон иднината: „Иновативната мерна технологија комбинира мноштво предности за мерење на стапката на пропустливост, дури и следниот ред на големина од 10-6 g водена пареа дневно и m2 може да стане мерлив во блиска иднина“. Дотогаш, сепак, првите 10-5 уреди „HiBarSens“ (Сензор со висока бариера) требаше да бидат понудени на пазарот од страна на соработувачката компанија SEMPA Systems.

Извор: Дрезден [IWS]