Voedselarmoede in Duitsland is een realiteit
Voedselarmoede in Duitsland is een groeiend probleem en de huidige financiële staatssteun is niet voldoende. De sprekers op het 7e BZfE-forum “Voedselarmoede in Duitsland – zien, begrijpen, confronteren” waren het hierover eens. Eva Bell, hoofd van de afdeling “Health Consumer Protection, Nutrition” van het Federale Ministerie van Voedsel en Landbouw (BMEL): “Het onderwerp voedselarmoede is het afgelopen jaar bijzonder actueel geworden. Het is een controversieel onderwerp waar de BMEL zich ook mee bezighoudt. Wij doen er alles aan om ervoor te zorgen dat iedereen gezond kan leven en oud kan worden. De voedingsstrategie van de federale overheid, die onder leiding van de BMEL wordt ontwikkeld, zal daarom het probleem van de voedselarmoede aanpakken.”
Een urgente taak gezien het feit dat ongeveer drie miljoen mensen in Duitsland lijden onder voedselarmoede – en de soms ernstige gevolgen voor de gezondheid. Sommige delen van de samenleving erkennen voedselarmoede niet als een probleem dat politiek moet worden opgelost, maar leggen de verantwoordelijkheid liever bij de getroffenen. De beschuldiging van een gebrek aan opleiding of een gebrek aan alledaagse vaardigheden zijn voorbeelden van al te simpele, opvallende vakjes. Als getroffenen zich daartegen verdedigen en op sociale media beschrijven, bijvoorbeeld onder de hashtag #ichbinarmutsbetroffen, hoe voedselarmoede eigenlijk voelt of hun individuele lot beschrijven, komen ze vaak haatcommentaar tegen.
De samenleving kent mensen die door armoede getroffen zijn vaak niet het recht op sociale participatie, zoals koffie drinken, eten volgens hun voorkeuren en gewoonten, of gasten uitnodigen voor hun verjaardagen. Hiervoor is tot nu toe geen geld gereserveerd in de burgeraftrek. Niet met vrienden op de koffie kunnen gaan omdat er simpelweg geen geld is, is voor veel mensen simpelweg ondenkbaar. En wat als je niet eens genoeg geld hebt voor de lunch of de schoolkantine? Kinderen en jongeren uit arme huishoudens missen dan de energie en voedingsstoffen die ze nodig hebben voor een gezonde ontwikkeling en leren. Zo komen ze steeds dieper in een armoedespiraal terecht en ervaren ze het tegenovergestelde van gelijke kansen.
Naast hogere standaardtarieven zouden gratis kinderopvang en schoolmaaltijden daarom een belangrijke hefboom zijn tegen voedselarmoede. Het voorbeeld van Zweden laat zien hoe effectief dit is: kinderen die daar gratis schoolmaaltijden kregen, waren groter en gezonder in het algemeen en verdienden later een hoger inkomen (en ook meer belastingen voor de staat).
Op het BZfE-forum waren de deelnemers het erover eens: totdat de regering een andere koers uitzet, "is voedingsarmoede in Duitsland zeker een probleem waar wij als voedingsgemeenschap ook voor moeten zorgen." Margareta Büning-Fesel, voorzitter van het Federaal Agentschap voor Landbouw en Voedselvoorziening (BLE). Ze doelde zowel op onderzoeksprojecten en de technische ondersteuning van vrijwilligersinitiatieven als op goede wetenschapscommunicatie. En Eva Zovko, hoofd van het Federaal Centrum voor Voeding, voegde hieraan toe: “Met dit evenement maken we het probleem van voedselarmoede zichtbaarder. Als Federaal Centrum voor Voeding zullen we dit belangrijke sociale vraagstuk zeker blijven steunen op het gebied van communicatie.” Uiteindelijk betekent dit niet alleen praten over degenen die getroffen zijn door voedselarmoede, maar ook hen hun zegje laten doen. Het is maatschappelijk onmisbaar om de specifieke behoeften van kinderen, jongeren en volwassenen op alle dimensies van voeding zonder vooroordelen te zien en te begrijpen en de problemen met passende hulp het hoofd te bieden.
www.bzfe.de
