شور از کارشناسان متعجب و متحیر

نتایج شگفت انگیز از مطالعه متابولیک Mars500

هنگامی که توازن بودجه نمک از بدن انسان بسیار قابل انعطاف است از آنچه قبلا تصور است. این نتیجه گیری از نتایج حاصل از مطالعه طولانی مدت خود را حتی به طور غیر منتظره برای گروه از ینس Titze آمد. این تیم توسط استاد الکترولیت و تحقیقات قلب و عروق در بیمارستان دانشگاه ارلانگن منجر بعدی به طور پیش فرض قابل اجرا چرخه 24 ساعته برای یک دوره شش تا نه روز برای تعادل از مصرف نمک و تخلیه تعیین می شود. و: علاوه بر مراقبت کلیه و دیگر بافت های بدن برای شوری مناسب. سوخت و ساز بدن مجله Cell این یافته ها در روز سه شنبه، 08 منتشر شده است. ژانویه 2013.

ماموریت روسیه-آلمانی-اروپایی Mars500، یک سفر شبیه سازی شده به سیاره همسایه در سال های 2009 و 2010، فرصت منحصر به فردی را برای جمع آوری داده های متابولیک از شرکت کنندگان در ابتدا در 105 و سپس در 205 روز متوالی ارائه داد. دریافت و دفع غذا در "کپسول فضای بسته" را می توان به شدت کنترل کرد. برای هر فرد، مقایسه روزانه دوز نمک تجویز شده در رژیم غذایی با غلظت سدیم در ادرار امکان پذیر بود. بر اساس عقل مرسوم، مقدار سدیم موجود در نمک و مصرف شده با غذا باید در عرض 24 ساعت از بدن خارج می شد - اما این دو مقدار اندازه گیری شده به هیچ وجه متعادل نبودند. حتی با وجود ثابت ماندن میزان مصرف، نوسانات بسیار زیادی در دفع روزانه وجود داشت.

بنابراین، جمع آوری یک روز ادرار برای تخمین مقدار نمک خوراکی که یک فرد در همان بازه زمانی مصرف کرده کافی نیست. این اساس یک روش تشخیصی رایج را تضعیف می کند. او گفت: «به عنوان کلکسیونرهای پزشکی 24 ساعته، در ابتدا به سختی می توانستیم آن را باور کنیم. من خودم این کار را به طور معمول انجام می دادم. ینس تیتزه اذعان می کند که وقتی دوباره 16 گرم نمک پیدا شد، بیماران را به مصرف بیش از حد نمک متهم کردم، و زمانی که 6 گرم یا کمتر از آن شک داشتم که با دقت جمع آوری شده باشد. در آن زمان هیچ اعتراضی بر خلاف آن از جانب بیمارانش او را متقاعد نکرد. «نمی‌توانستم تصورش کنم، اما بعد از Mars500 می‌توانم.» جابه‌جایی بین سه وعده غذایی روزانه با محتوای نمک متفاوت نتیجه را تغییر نداد.

رهبر پروژه می‌گوید: «جایی که ما یکنواختی را فرض کردیم، بدن تنوع ریتمیک تولید می‌کند، و میزان این بسیار بسیار شگفت‌انگیز است». در مقایسه، تعامل بین نمک خوراکی و برخی هورمون‌ها در نمونه‌های ادرار در ابتدا ساده به نظر می‌رسد. کورتیزول، که قبلا به عنوان یک بازیکن کوچک در نظر گرفته می شد، به طور مستقیم سطوح سدیم را منعکس می کند. تنظیم کننده معروف آلدوسترون که نمک های سدیم را در بدن نگه می دارد و نمک های پتاسیم ترشح می کند با این موضوع رابطه معکوس دارد. اما طبق اعتراف خودشان، این برای تیم تحقیقاتی «کاملاً شگفت‌انگیز» بود. قبلا تصور می شد که کورتیزول از آلدوسترون حمایت می کند. یافته جدید به وضوح این دو هورمون را به عنوان آنتاگونیست شناسایی می کند. تیتزه از "راز کورتیزول" صحبت می کند که نیاز فوری به توضیح دارد.

با این حال، آنچه جدی‌تر است این است که «فوق‌تنظیم‌کننده» در متابولیسم نمک، کلیه، می‌تواند این موقعیت را که قبلاً به چالش کشیده نشده بود، از دست بدهد. خون از فیلترهای پاک کننده آنها عبور می کند و غلظت مواد باقیمانده را به تمام مناطقی از بدن که با خون تامین می شود منتقل می کند. اما ظاهرا ارگانیسم تنها به آن متکی نیست. برخی از بافت‌ها نیز روش‌های خاص خود را برای تأمین فعال مقدار ترجیحی نمک خوراکی توسعه داده‌اند. آنها بر اساس روزها یا هفته ها نیستند. ظاهراً پوست و ماهیچه ها بدون توجه به مصرف نمک و بدون تغییر وزن یا حجم، سدیم را برای ماه ها ذخیره می کنند. اما چگونه یک ماده می‌تواند به این شکل غیرقابل درک از بدن عبور کند؟ تا زمانی که کارشناسان به اصل موضوع نپردازند، اظهارات هم تیمی تیتزه، فردریش لوفت، که متابولیسم نمک را «شبح‌آلود» می‌نامد، باید اعمال شود.

جنز تیتز اکنون از خود و همه نفرولوژیست ها می پرسد: "مطالعات ما برای تخمین مصرف نمک - در تمرینات بالینی روزمره و همچنین در مطالعات میدانی - در واقع با توجه به این اطلاعات جدید چه ارزشی دارد؟" حداقل این گروه با شواهدی برای درخواست خود برای تغییر دیدگاه خود کاملاً تنها نیستند. پوست به عنوان یک مخزن نمک از دهه 90 مورد بحث بوده است. ریتم‌های هفتگی شبیه به کسانی که به مریخ سفر می‌کردند در جلبک‌های سبز آبی یا سلول‌های منفرد مشاهده شد. و پس از پایان شوک اولیه، تحقیقات پزشکی بر روی افراد انسانی می تواند احیا شود: نتایج خیره کننده حتی بدون مدل های حذف ژن یا سری های سلولی قابل تصور است.

منبع: ارلانگن - نورنبرگ [دانشگاه فردریش الكساندر]