چرا یک بازی فوتبال در مغز تصمیم

محققان گوتینگن روشن اند که چگونه مغز به طور همزمان می توانید بر روی اشیاء مختلف بدون که توسط اطلاعات بی ربط پریشان تمرکز می کنند.

ژاوی توپ را به آندرس اینیستا می زند ، او اجازه می دهد دقیقاً یک بار آن را بپزد و چرم با ژابی آلونسو یکسان است. هافبک های تیم ملی فوتبال اسپانیا به نظر می رسد که آنها آهنربای توپ باشند ، و همیشه چشم به توپ و هم تیمی ها می چرخند. حریفان مانند موارد اضافی درمانده به دنبال آنها می روند. دانشمندان علوم اعصاب از گوتینگن دریافته اند که چگونه مغز انسان با توزیع توجه بصری ، این فوتبال "تیکی تاکا" قهرمانان اسپانیا در اروپا را امکان پذیر می کند.

دانشمندان توجه بصری را توانایی تمرکز روی اطلاعات حسی می دانند که برای اقدامات ما مهم است. اما اغلب موارد مختلفی وجود دارد که باید همزمان در نظر بگیریم ، مانند قهرمانان اروپا از اسپانیا در بازی پاس کوتاه با توپ و هم تیمی ها. اینکه این چگونه کار می کند ، حتی اگر اجسام غیر مهم بتوانند حواس ما را پرت کنند ، تاکنون مشخص نبود. تیمی از دانشمندان به سرپرستی استفان ترئو از مرکز اولویت آلمان (DPZ) در گوتینگن ، به همراه همکارانش از دانشگاه مک گیل در مونترال ، در تحقیقی بر روی میمون های رزوس کشف کردند که مغز قادر است از توجه به عنوان نوعی چراغ جلو دوتایی استفاده کند که به طور همزمان نقاط جداگانه را به اشیا relevant مربوطه نشان می دهد و موارد غیر مهم را در تاریکی می گذارد (Neuron، 10.1016 / j.neuron.2011.10.013)

وقتی به جسمی توجه می کنیم ، سلول های عصبی مغز که مسئول این قسمت از میدان بینایی هستند ، فعال هستند. با این حال ، گاهی اوقات ، ما باید همزمان روی چندین اشیا sp در موقعیت های مکانی مختلف تمرکز کنیم ، که بین آنها غالباً چیزهایی وجود دارد که برای ما بی ربط هستند. نظریه های علمی مختلفی در مورد چگونگی عملکرد وجود داشته است. این ممکن است باشد که کانون توجه به صورت فضایی تقسیم شده و عوامل مخل در بین آنها را محو کند. احتمال دیگر این است که "کانون توجه" به قدری گسترده شود که همه اشیا relevant مربوطه را شامل شود ، اما همچنین موارد مهم را نیز در این بین پوشش دهد. همچنین قابل تصور است که کانون توجه بسیار سریع بین اشیای مختلف مشاهده شده به عقب و جلو تغییر می کند.

برای توضیح نحوه برخورد مغز ما با این شرایط دشوار ، محققان DPZ و همکاران کانادایی آنها فعالیت سلولهای عصبی منفرد را در بخشی از مغز مسئول بینایی اندازه گیری کردند. تحقیقات از روی دو میمون رزوس انجام شد که برای یک کار بصری آموزش دیده بودند. حیوانات با موفقیت یادگیری دو شی را که برای آنها مهم بود از طریق یک مانیتور یاد گرفتند و بین آنها اختلال بی اهمیت وجود داشت. مشخص شد که سلول های عصبی میمون ها به دو جسم مورد نظر واکنش شدیدتری نشان می دهند و سیگنال تداخل فقط باعث واکنش ضعیف می شود. بنابراین مغز می تواند از لحاظ فضایی توجه بینایی را تقسیم کرده و مناطق بین آنها را نادیده بگیرد. وی افزود: "نتایج ما سازگاری بسیار خوب مغز را نشان می دهد ، كه به ما این توانایی را می دهد تا با بسیاری از موقعیت های مختلف بهینه رفتار كنیم. این چند وظیفه به ما امکان می دهد چندین چیز را به طور هم زمان مشاهده کنیم. "گفت استفان ترئو ، رئیس بخش علوم اعصاب شناختی در مرکز اولوای آلمان. بنابراین انعطاف پذیری سیستم توجه ما یک شرط لازم برای تبدیل شدن افراد به تقریباً هنرمندان معصوم فوتبال است ، اما همچنین برای اینکه ما بتوانیم در ترافیک با خیال راحت حرکت کنیم.

انتشار اصلی

Robert Niebergall، Paul S. Khayat، Stefan Treue، Julio C. Martinez- Trujillo (2011): توجه چند کانونی اهداف را از عوامل حواس پرتی درون و فراتر از مرزهای میدان پذیرای سلولهای عصبی MT نابود می کند. نورون ، جلد 72 ، شماره 6 ، 1067-1079 ، 22 دسامبر 2011. doi: 10.1016 / j.neuron.2011.10.013

منبع: گوتینگن [موسسه تحقیقات اولیه لایب نیتس]