Alerxia ao ovo, leite e froitos secos
As alerxias alimentarias adoitan aparecer nos primeiros anos de vida. O desenvolvemento posiblemente estea relacionado co sistema inmunitario e cunha barreira de pel e mucosas máis ou menos intactas. Isto é o que suxire un estudo liderado polo Centro Max Delbrück de Medicina Molecular (MDC) e a Charité de Berlín. Os científicos descubriron cinco loci xenéticos que están asociados ás alerxias alimentarias máis comúns en Alemaña (leite de vaca, ovos de galiña, cacahuetes). Ata o cinco por cento de todos os nenos en Europa sofren de alerxias alimentarias, e a tendencia está en aumento. Pouco despois de inxerir o alimento, poden desenvolverse erupcións cutáneas con comezón e inchazo facial, incluíndo reaccións alérxicas graves con falta de aire.
As causas das alerxias alimentarias son complexas, coa herdanza xogando un papel importante ademais do medio ambiente. Para o estudo, puxéronse a proba os xenomas duns 1.500 nenos con alerxia alimentaria procedentes de Alemaña e Estados Unidos. Examináronse máis de cinco millóns de variantes hereditarias en cada suxeito e a súa frecuencia en comparación coa dos controis. Para garantir o diagnóstico da alerxia alimentaria respectiva, os médicos realizaron unha complexa proba de provocación. O paciente come o alimento sospeitoso en pequenas cantidades nunha clínica en espera de emerxencia.
Os científicos puideron identificar cinco loci xenéticos para as alerxias alimentarias, catro dos cales mostraron unha forte correspondencia con loci xenéticos coñecidos para enfermidades inflamatorias crónicas como neurodermatite, asma e psoríase, así como enfermidades autoinmunes. O locus xenético "Clúster de xenes SERPINB" no cromosoma 18 está activo en todas as alerxias alimentarias infantís, o que antes era descoñecido. Os xenes deste grupo transcríbense principalmente na pel e na membrana mucosa do esófago. Presumiblemente, os produtos xenéticos, como as proteínas en particular, son responsables dunha barreira intacta. Só o chamado locus xenético HLA (antíxeno leucocitario humano) parece ser específico para a alerxia ao cacahuete.
Os resultados do estudo poden axudar a comprender mellor o desenvolvemento das alerxias alimentarias e a desenvolver probas de diagnóstico e terapias adecuadas. Non obstante, son necesarios máis estudos cun maior número de materias para fundamentar os resultados, escriben os científicos na revista "Nature Communications". Os pais non deben evitar os alimentos sen motivo, pero consultar a un especialista se sospeitan de alerxia.
Heike Kreutz, www.bzfe.de
