Ítalska fyrir byrjendur
Börn þekkja setningafræðireglur í erlendu tungumáli mun fyrr en búist var við og eru mjög fljót að því.
Börn geta lært málfræðireglur nýs tungumáls mjög snemma og á undraverðum hraða: í rannsókn hjá Max Planck Institute for Human Cognitive and Brain Sciences í Leipzig, léku vísindamenn undir forystu Angelu Friederici ítalskar setningar í fjögurra mánaða- gömul þýsk börn. Eins og mælingar með heilaritani sýndu, geymdi heili þeirra setningafræðilegar ósjálfstæðir sem voru á milli málþáttanna innan tæpra fimmtán mínútna og brást við frávikum frá mynstrum sem lærðust á þennan hátt. Áður var gert ráð fyrir að þessi hæfni myndist aðeins í kringum 18 mánaða aldur. (PlosOne, 22)
Hraðinn sem börn læra tungumál hættir aldrei að koma foreldrum og málfræðingum á óvart. Þeir leggja ný orð á minnið á skömmum tíma og þekkja málfræðilegar reglur sem tengja þau saman í setningunni. Það er vel þekkt að jafnvel mjög ung börn geta þekkt tengsl milli samliggjandi atkvæða þegar þau birtast ítrekað saman. Hins vegar eiga málfræðireglur oft við um víðtæka þætti í setningu. Hingað til töldu málvísindamenn að skilningur á þessum reglulegum hætti þróaðist aðeins um 18 mánaða aldur. „Mér fannst þetta alltaf vera svolítið seint,“ segir Angela Friederici, forstöðumaður taugasálfræðideildar Max Planck Institute for Human Cognitive and Brain Sciences. Til að prófa námshæfileika mjög ungra barna, tóku Friederici og samstarfsmenn hennar fjögurra mánaða gömul þýsk ungbörn fram við setningar úr erlendu tungumáli, ítölsku.
Þetta voru vandlega valin og innihéldu tvö setningafræðileg stjörnumerki: Annars vegar hjálparsagnarformið „può“ (geta) og sögn með endingunni „-eru“ eins og í setningunni „Il fratello può cantare“ (Bróðirinn). getur sungið). . Hins vegar svokallað gerund, algeng bygging í ensku og rómönskum málum, sem lýsir því að einhver sé að fara að gera eitthvað. Hún er mynduð með hjálparsögninni „sta“ (er) og sögn með endingunni „-ando“. Dæmi er setningin "La sorella sta cantando." (Á þýsku
Til dæmis: Systirin er að syngja. Samsvarar ensku "is singing").
Ungbörnin heyrðu réttar setningar samkvæmt þessum mynstrum í námsáfanga sem tók um það bil þrjár mínútur og fylgdu stuttu prófi hverju sinni. Í prófunum voru réttar og rangar setningar leiknar fyrir þá í handahófskenndri röð, eins og "Il fratello sta cantare" (Bróðirinn syngur) eða "La sorella può cantando" (Systirin getur sungið). Rannsakendur endurtóku þetta ferli fjórum sinnum. Heilræðismælingar á heilabylgjum sýndu greinilega að börnin vistuðu sjálfkrafa að „può“ og „-are“ sem og „sta“ og „-ando“ eiga saman. Þó að úrvinnsla rangra og réttra setninga hafi upphaflega myndað mjög svipaða heilaritaferil, leiddu þessar tvær tegundir setninga til mjög mismunandi virkjunar í fjórðu keyrslu - þ.e. eftir heildarnámstíma sem var innan við XNUMX mínútur.
„Auðvitað eru engar villur í innihaldi skráðar á þessum aldri,“ segir Friederici. „Börn þekkja og alhæfa reglusemi á hljóðyfirborðinu löngu áður en þau skilja merkingarfræði.“ Svo virðist sem heilinn síar sjálfkrafa út setningafræðileg tengsl úr setningum sem hann heyrir og er því fær um að þekkja frávik frá lærðu mynstrinu á mjög stuttum tíma.
Þessir fyrstu ferlar við að þekkja reglur eru mikilvægur grunnur fyrir síðari tungumálanám. Athyglisvert er að tungumálatöku snemma barna er verulega frábrugðin því hvernig fullorðnir læra erlent tungumál. Fullorðnir gefa meiri gaum að merkingartengslum, þ.e. mögulegu merkingarsamhengi í setningunni.
Original rit:
Angela D. Friederici, Jutta L. Mueller, Regine Oberecker: „Undanfarar náttúrulegs málfræðináms: bráðabirgðasönnunargögn frá 4 mánaða gömlum ungbörnum“ PlosOne, 22. mars 03.
Heimild: Leibzig [ MPI ]
