Profit-based compensation para sa mga executive ay counterproductive
Sa pagtingin sa kasalukuyang pandaigdigang krisis sa pampinansyal na merkado at ang mga iskandalo sa accounting, nagiging mahirap na sundin ang pamantayang thesis sa ekonomiya na humahantong sa gantimpala batay sa pagganap sa higit na pagganap. Samakatuwid sinuri nina Prof. Margit Osterloh at Katja Rost kung ang mas mataas na bayad sa pamamahala ng variable ay talagang nagdaragdag ng pagganap ng kumpanya. Pinagsama nila ang mga resulta ng 76 na siyentipikong pag-aaral mula sa 123767 sinuri ang mga kumpanya at natagpuan: "Ang halaga ng variable na kita ng CEO ay nagpapaliwanag sa pagganap ng kumpanya sa pamamagitan lamang ng 1,2 porsyento", binubuod si Katja Rost, empleyado sa Tagapangulo para sa Organisasyon at Teknolohiya at Pamamahala ng Innovation. magkasama ang mga resulta. Nangangahulugan ito na ang mataas na antas ngayon ng bonus, pagbabahagi at mga pagpipilian sa pagbabayad sa CEO ay halos walang impluwensya sa tagumpay sa ekonomiya ng isang kumpanya.
Upang maipaliwanag ang nawawalang koneksyon sa pagitan ng bayad para sa pagganap at pagganap ng kumpanya, sinuri ng mga ekonomista ang pag-unlad sa paglipas ng panahon ng koneksyon sa pagitan ng variable na sahod ng CEO at pagganap ng kumpanya. "Ang pagbabayad para sa pagganap ay hindi laging epektibo," paliwanag ni Katja Rost. "Sa halip, ang pagiging epektibo ay nabawasan nang malaki sa paglipas ng mga taon." Halimbawa, noong 1950 ang isang bonus ng CEO ay talagang nagresulta sa isang kahanga-hangang pagtaas sa kita ng korporasyon. Gayunpaman, noong 2007, ang isang mas mataas na bonus ng CEO ay humahantong sa isang bahagyang pagbawas sa mga kita ng corporate. Kung ang isang extrapolates ang resulta na ito, ang negatibong ugnayan ay magiging malinaw na maliwanag sa 2020. Alinsunod dito, tataas din ng bonus ang hinaharap na pagtanggi sa pagganap ng kumpanya. Ang ugnayan sa pagitan ng mga plano sa stock at pagpipilian at pagganap ng kumpanya ay patuloy na mababa sa paglipas ng panahon. Bilang isang resulta, ito ay at hindi gaanong mahalaga para sa pagganap ng korporasyon kung at kung gaano karaming mga pagpipilian at pagbabahagi ng isang kumpanya ang nagbibigay sa CEO nito, ayon sa dalawang siyentipiko.
Gayunpaman, ang Bayaran para sa Pagganap ay isinasaalang-alang ang ehemplo ng isang progresibong pamamaraan ng pamamahala. Ang mga nasabing modo ay madalas na humantong sa pagkadepektibo sa pangmatagalan, paliwanag ni Margit Osterloh. Sa kaso ng pagbabayad para sa pagganap, ito ang pagpigil sa tunay na pagganyak ng mga tagapamahala, mga hindi produktibong pag-uugali na insentibo (hal. Para sa pagmamanipula at pagtatago ng mga peligro) at mga negatibong epekto sa pagpili, dahil ang mga tagapamahala na may interes sa sarili lalo na ang naaakit sa mga kumpanyang may bayad para sa pagganap. Bilang isang resulta, kinakailangan ng karagdagang mga hakbang sa pagkontrol. "Gayunpaman, ipinapakita ng nakaraan na ang mga fashion ay maaaring maging paulit-ulit sa kabila ng kanilang pagkadepektibo - hanggang sa lumitaw ang mga susunod na fashion," sabi ni Margit Osterloh.
Rost, K., Osterloh, M. (2007), Pamamahala ng Fashion Pay-for-Performance, sa: Vartiainen, M., Antoni, C. Baeten, X., Hakonen, N., Lucas, R., Thierry, T. (2008), sa: Pamamahala sa Gantimpala - Mga Katotohanan at Trending sa Europa, 139-163, Papa.
Pinagmulan: Zurich [Uni]
