Imbir pomaga na cukrzycę
Według badań przeprowadzonych przez University of Sydney, przyprawy i starożytnej Azji remedium może regulować imbir podwyższony poziom cukru we krwi, a tym samym przeciwdziałania powikłaniom cukrzycy długoterminowych pacjentów.
Badanie zostało opublikowane w renomowanym czasopiśmie naukowym „Planta Medica” na początku sierpnia i dotyczy możliwej regulacji poziomu cukru we krwi poprzez spożycie imbiru i jego wykorzystanie przez komórki mięśniowe.
Basil Roufogalis, profesor chemii farmaceutycznej, poprowadził badanie i stwierdził, że wyciągi z imbiru wspomagają wchłanianie glukozy do komórek mięśniowych niezależnie od podawania insuliny. „To może kontrolować podwyższony poziom cukru we krwi, który może powodować komplikacje, szczególnie u pacjentów z cukrzycą przewlekłą. Ponadto komórki mogłyby działać niezależnie od podawania insuliny” - podkreślił profesor Roufogalis.
„Składniki odpowiedzialne za tę zwiększoną zdolność wchłaniania glukozy to gingerole, które stanowią największą grupę substancji fenolowych w korzeniu imbiru” - wyjaśnił profesor Roufogalis.
Naukowcy wyekstrahowali całe korzenie imbiru z australijskiego miasta Buderim i odkryli, że tylko bardzo określone części korzenia skutecznie zwiększały wychwyt glukozy przez komórki mięśniowe. Dr. Colin Duke i Dr. Van Tran z Wydziału Farmacji Uniwersytetu przeanalizował te części i stwierdził, że zawierają one bardzo wysoki poziom gingeroli - zwłaszcza 6- i 8-gingeroli.
Ponadto naukowcy zbadali, jak gingerole wpływają na wchłanianie glukozy i stwierdzili wzrost powierzchniowej dystrybucji białka GLUT4. Kiedy białko osiada na powierzchni komórek mięśniowych, umożliwia transport glukozy do komórek.
U chorych na cukrzycę typu 2 zdolność chłonna mięśni szkieletowych do organizmu jest znacznie obniżona z powodu upośledzonej transmisji sygnału insuliny i nieskuteczności białka GLUT4. Mamy zatem nadzieję, że te obiecujące badania nad regulacją poziomu cukru we krwi będą dalej analizowane w badaniach klinicznych - powiedział profesor Roufogalis.
Źródło: Sidney [Ranke-Heinemann Institut]
