گوشت بازی در تمرکز

گوشت شکار مستقیماً از حیوانات وحشی می آید و یکی از پایدارترین غذاهای موجود در منوی ماست. با این حال، گوشت گوزن، گراز وحشی و قرقاول می تواند به فلزات سنگین مانند سرب آلوده یا حاوی عوامل بیماری زا مانند تریچینلا و سالمونلا باشد. هدف شبکه "ایمنی در زنجیره گوشت بازی" افزایش بیشتر ایمنی بازی است.

طی چهار سال آینده، این شبکه تحت رهبری موسسه فدرال ارزیابی ریسک (BfR) ساخته خواهد شد و کل زنجیره تولید گوشت گوزن - از شکار تا توزیع، پردازش و تجارت گرفته تا صفحه مورد بررسی قرار خواهد گرفت. یافته های مربوطه باید در اقداماتی در مبادله مستقیم با گروه های ذینفع اجرا شود.

خطرات بیولوژیکی احتمالی شامل انگل ها (مانند تریچینلا)، باکتری ها (مانند سالمونلا) و ویروس ها (مانند هپاتیت E در گرازهای وحشی) است. از نظر پتانسیل خطر مواد، علاوه بر آلاینده های محیطی مانند دیوکسین ها و PCB ها (بی فنیل های پلی کلره)، در درجه اول جلوگیری و کاهش ورود سرب از مهمات هنگام کشته شدن حیوان است.

به دلیل مقادیر زیادی که مصرف می کنیم، سرب را عمدتاً از طریق غلات، سبزیجات و میوه ها جذب می کنیم. این فلز سنگین می تواند در بدن انسان انباشته شود و در غلظت های بالاتر به خون سازی، اندام های داخلی و سیستم عصبی مرکزی آسیب برساند. اگر بسته به منطقه، آهو، آهو یا گراز وحشی از طریق رژیم غذایی خود سرب بخورند یا مهمات مورد استفاده برای شکار حاوی سرب باشد، گوشت شکار می تواند بیشتر آلوده شود. بر اساس BfR، به ویژه، کودکان تا هفت سال، زنان باردار و زنانی که می خواهند بچه دار شوند، نباید شکار کشته شده با مهمات سرب را بخورند.

هایک گروس کروتز، www.bzfe.de