Terlalu banyak protein dan terlalu sedikit serat bijirin menyebabkan orang yang berlebihan berat badan kurang berkemungkinan bertindak balas terhadap insulin

Sebagai kajian klinikal semasa * yang diketuai oleh Institut Penyelidikan Pemakanan Jerman (DIfE) menunjukkan, pengambilan protein yang tinggi sekurang-kurangnya memburukkan kesan insulin orang yang berlebihan berat badan buat sementara waktu. Sebaliknya, serat tidak larut daripada bijirin ** meningkatkan sensitiviti insulin peserta kajian. Kajian itu juga menunjukkan buat kali pertama mekanisme tindakan yang mana pengambilan protein dan serat boleh mempengaruhi tindakan insulin dan dengan itu juga risiko diabetes.

Pasukan saintis yang diketuai oleh saintis Martin O. Weickert dan Andreas FH Pfeiffer kini telah menerbitkan data pertama daripada kajian itu dalam American Journal of Clinical Nutrition (Weickert et al., 2011; 94:1-13; DOI: 10.3945/ajcn .110.004374) . Martin O. Weickert kini merupakan Profesor Madya di Universiti Warwick di UK. Profesor Andreas FH Pfeiffer mengetuai Jabatan Pemakanan Klinikal di DIfE.

Kajian pemerhatian yang besar telah lama menunjukkan bahawa penggunaan protein yang tinggi dan pengambilan serat tidak larut yang tinggi daripada bijirin mempunyai kesan yang bertentangan dengan kesan insulin dan dengan itu juga terhadap risiko diabetes. Walau bagaimanapun, hubungan sebab akibat hanya dikaji pada tahap yang terhad, kerana bilangan kajian klinikal di mana subjek diberi diet tertentu dan diperiksa di bawah keadaan terkawal adalah kecil. Juga belum ada kajian setakat ini yang membandingkan secara langsung diet protein tinggi dan tinggi serat. Oleh itu, kajian ini harus menyumbang untuk menjelaskan mekanisme tindakan yang mendasari.

Salah satu ciri baharu kajian ini ialah ia bukan sahaja menganalisis kesan individu pengambilan serat makanan atau protein yang tinggi pada tahap molekul dan metabolik, tetapi juga kesan sinergistiknya. "Seperti yang ditunjukkan oleh data kami, penggunaan protein yang tinggi secara langsung boleh mempengaruhi penghantaran selular isyarat insulin, kerana ia membawa kepada peningkatan kepekatan protein isyarat S6K1 dalam tisu adiposa. Jika tahap S6K1 meningkat, kesan insulin semakin merosot,” jelas Martin O. Weickert, pengarang pertama kajian itu. "Penemuan ini konsisten dengan kajian di mana subjek menerima infusi asid amino dan mungkin menjelaskan bagaimana diet protein tinggi, walaupun kesannya pada berat badan dan tahap lipid darah, boleh meningkatkan risiko diabetes."

"Hasil kajian juga menyediakan buat kali pertama penjelasan yang munasabah untuk kesan perlindungan serat tidak larut daripada bijirin," tambah Weickert, "Dengan bantuan pelbagai kajian, kami mendapati bahawa diet yang mengandungi banyak serat tidak larut dan banyak. protein pada masa yang sama menghasilkan kurang protein daripada usus direkodkan. Oleh itu, kesan buruk protein boleh dikompensasikan dalam jangka panjang oleh serat pemakanan." "Hasilnya menyokong andaian bahawa peningkatan pengambilan serat makanan tidak larut daripada bijirin memberi sumbangan berharga kepada pencegahan diabetes," kata Pfeiffer.

Kajian ini melibatkan 111 orang dewasa yang berlebihan berat badan yang berisiko menghidap diabetes jenis 2, dengan 84 subjek bertahan hingga akhir kajian. Campur tangan dua fasa berlangsung selama 18 minggu. Pada masa ini, subjek diberi makan secara khusus empat diet berbeza***. Pada masa yang sama, para penyelidik dan pakar perubatan menjalankan ujian metabolik yang meluas.

Maklumat latar belakang:

* Kajian itu dibiayai oleh Kementerian Pendidikan dan Penyelidikan Persekutuan (BMBF).

** Kajian pemerhatian menunjukkan bahawa pengambilan serat tidak larut daripada bijirin adalah penting untuk mengurangkan risiko diabetes. Pengambilan serat larut nampaknya tidak mempunyai kesan yang jelas dalam hal ini. Kesan yang menggalakkan pada lipid darah, indeks glisemik dan penapaian dalam usus besar lebih ketara apabila mengambil serat larut, tetapi tidak mempunyai kesan ke atas risiko diabetes. Kesan tertunda serat tidak larut pada metabolisme karbohidrat setakat ini telah ditunjukkan dalam eksperimen yang lebih kecil menggunakan kaedah standard emas. Walau bagaimanapun, mekanisme tindakan yang mungkin setakat ini masih tidak jelas, yang menimbulkan keraguan pada hubungan sebab-akibat langsung. Hasil kajian ini kini memberikan bukti untuk ini buat kali pertama.

*** Semasa fasa intervensi, peserta kajian dibahagikan kepada empat kumpulan yang berbeza, yang masing-masing perlu mengikut diet tertentu. Semua diet adalah berdasarkan diet seimbang dengan sayur-sayuran, buah-buahan, kekacang, bahagian asas kasar dan produk tenusu. Dalam semua diet, lemak menyumbang kira-kira 30 peratus daripada tenaga harian yang digunakan dan semua diet mempunyai nilai kalori yang sama. Untuk mempengaruhi perkadaran serat makanan tidak larut atau protein dalam diet masing-masing, semua peserta kajian termasuk kumpulan kawalan menerima makanan tambahan dengan perkadaran disesuaikan serat makanan bijirin tidak larut dan/atau ekstrak protein daripada whey dan kacang.

Diet termasuk secara purata:

Kawal pemakanan:

17% protein, 51-52% karbohidrat, 30% lemak dan 14-15 g serat bijirin Diet protein tinggi: 26-28% protein, 43-45% karbohidrat, 30% lemak dan 13-14 g serat bijirin

Diet tinggi serat:

17% protein, 51-52% karbohidrat, 30% lemak dan 41-43 g serat bijirin

Campuran diet:

22-23% protein, 44-46% karbohidrat, 30% lemak dan 26 g serat bijirin (peratusan sepadan dengan perkadaran pengambilan tenaga harian)

Cadangan protein:

Pengambilan protein harian yang disyorkan oleh Persatuan Pemakanan Jerman (DGE) untuk orang dewasa ialah 0,8 gram setiap kilogram berat badan. Dengan mengandaikan pengambilan tenaga berdasarkan garis panduan untuk orang yang tidak aktif, perkadaran protein yang disyorkan dalam pengambilan tenaga untuk orang dewasa ialah 9-11 peratus, dengan pengambilan sekitar 15 peratus daripada pengambilan tenaga lebih mudah dicapai dan boleh diterima (sumber: DGE ).

Sumber: Potsdam-Rehbrücke [DIfE]