Ang mga empleyado na may mahirap na mga kondisyon sa pagtatrabaho: Ang isang minorya lamang ang umabot sa regular na edad ng pagreretiro
Ang karamihan ng mga matitigas na manggagawa ay hindi maaaring gumana hanggang 65 - at tiyak na hindi hanggang 67, tapusin ang mananaliksik ng Inifes na si Prof. Ernst Kistler at Falko Trischler mula sa data. Kahit na ang mga empleyado na nahantad sa emosyonal na stress sa trabaho ay hindi tumatagal hangga't sa iba. Ang mga empleyado na may nakababahalang mga aktibidad ngayon ay may mas kaunting mga pagkakataon upang makamit ang mas mahusay na mga kondisyon sa pagtatrabaho sa pamamagitan ng pagbabago ng karera kaysa noong 1980s.
Sinuri ng mga siyentista ang mga résumé ng mga empleyado sa loob ng 25 taon upang makilala ang pangmatagalang epekto ng masamang kondisyon sa pagtatrabaho. Ipinapakita nito na ang sinumang kumita ng kanilang pera sa isang pisikal na hinihingi na trabaho noong 1985 ay madalas na umalis sa buhay na nagtatrabaho nang wala sa panahon. Kabilang sa mga matitigas na manggagawa noong 1980s, na nasa pagitan ng 2001 at 55 taong gulang noong 65, ang bahagdan ng maagang nagretiro ay 58 porsyento. Para sa mga hindi gaanong hinamon, ang rate ay 20 porsyento na puntos na mas mababa.
Ang mga taong may pisikal na pagkabalisa ay kailangang mabuhay na may maraming mga kawalan: Bilang karagdagan sa mga problema sa kalusugan at maagang pag-alis, mas malaki rin ang panganib na mawalan sila ng trabaho kaysa sa ibang mga manggagawa. Sa 2001 na hinihingi ng pisikal na trabaho, bawat ikatlong tao ay walang trabaho kahit isang buwan sa mga susunod na limang taon, iniulat ng mga mananaliksik. Ang mga hindi gaanong nakaka-stress na empleyado ay may mas mababang peligro: isa lamang sa walo sa kanila ang walang trabaho sa isang punto. Ang peligro ng pangmatagalang kawalan ng trabaho para sa mga manggagawa sa pisikal ay tatlong beses na mas malaki, ayon sa pag-aaral.
Ang paggamit ng impormasyon mula sa Socio-Economic Panel (SOEP), tinukoy nina Trischler at Kistler na ang hindi magandang kondisyon sa pagtatrabaho ay isang pasanin sa buong buhay ng pagtatrabaho. Para sa SOEP, ang parehong mga tao ay tinanong tungkol sa kanilang sitwasyon bawat taon. Nagbibigay-daan ito sa mga pahayag tungkol sa mga pangmatagalang landas sa pagtatrabaho. Natuklasan ng mga siyentista na ang karamihan sa mga naapektuhan - sa kondisyon na hindi sila naging walang trabaho - tiniis ang parehong mga pasanin sa loob ng maraming taon "hanggang sa hindi na posible at kailangan nilang magretiro nang maaga". Nakita ng mga siyentista ang sumusunod na pattern, sinusuportahan ng data ng empirical: Ang mga taong may medyo mababang mga kwalipikasyon ay mas malamang na mapilitang kumuha ng mga trabaho na may pisikal na pilay. Ginagawa nila ang partikular na mabibigat na gawain kahit na sa mga industriya na may medyo mabuting kalagayan sa pagtatrabaho. Ang mga kawalan ng mundo ng trabaho ay nagdaragdag sa mga trabahong ito: Ang mga masisipag na manggagawa ay may maliit na kalayaan sa trabaho at halos hindi makakuha ng anumang mga alok sa kwalipikasyon mula sa kanilang mga employer. Sila ay madalas na nagtatrabaho bilang pansamantalang manggagawa, sa isang nakapirming batayan o part-time at madalas ay tumatanggap lamang ng mababang sahod. Napakahirap na makawala sa sitwasyong ito dahil ang mga pagkakataon para sa pagsulong sa mundo ng trabaho ay nabawasan. Kung nagtatrabaho ka sa ilalim ng mahihirap na kundisyon, halos hindi ka makapagbuti, ayon kay Trischler at Kistler.
Ang mga empleyado na may pisikal na pilay ay nagbabago ng mga trabaho nang mas madalas at nag-uulat din ng mas madalas na pagbabago sa kawalan ng trabaho, pagreretiro o ilang iba pang uri ng kawalan ng aktibidad. Gayunpaman, kung saan mayroong pagbabago ng trabaho, madalas na lumala ang sitwasyon. Iyon ay naiiba pa rin noong 1980s: Halos dalawang katlo ng mga na-survey na nakasaad sa oras na ang kanilang mga kita ay napabuti sa paglipat. Noong 2007 42 porsyento lamang ang nagsasabi na; Sa halip, 29 porsyento ang nagsasaad na ang kanilang mga kita ay mas mababa na ngayon. Ang kalahati ng mga manggagawa na mababa ang sahod noong 1995 ay hindi maaaring baguhin ang kanilang katayuan hanggang 2008. Natuklasan ng mga mananaliksik na ang pisikal at emosyonal na pagkapagod ay hindi mawawala sa bagong trabaho. Noong 2007, ang mga karga sa trabaho ay nanatiling halos pareho para sa halos kalahati ng mga na-survey pagkatapos ng isang pagbabago, at isang isang-kapat pa nga ay lumala. Ang mga mas matatandang empleyado ay partikular na mahirap makahanap ng mas mahusay na mga kondisyon sa bagong posisyon.
Hindi makapagtrabaho nang mas maaga, mas madalas na walang trabaho at hindi maganda ang bayad - lahat ng ito ay makikita rin sa pagtanda ng edad. Ang mga nahantad sa pisikal na pilay sa trabaho ay nakakolekta ng mas kaunting mga karapatan sa pensiyon. Sa pagitan ng 2001 at 2006, ang mga mas matatandang empleyado na may stress ay nagtatrabaho lamang ng buong oras sa isang average ng 43 sa 60 buwan, habang ang lahat ay pitong buwan pa. Nagbabala ang mga mananaliksik na ang normal na buhay sa pagtatrabaho na ipinapalagay sa statutory pension scheme para sa mga tinaguriang "corner pensioners" ay nagiging isang ilusyon para sa mas maraming empleyado.
Weitere Informationen:
Falko Trischler, Ernst Kistler: Mahusay na talambuhay sa trabaho. Working paper 2: Mga kondisyon sa pagtatrabaho at kasaysayan ng trabaho (pdf). inifes International Institute for Empirical Social Economy, Stadtbergen 2010.
Pinagmulan: Inifes [Stadtbergen]
